Een klasse dag op Texel

Wat wordt het weer? Blijft het droog? Optimisten en pessimisten hadden verschillende voorspellingen over wat ons te wachten zou staan. Drie havo en drie vwo ging naar Texel, net nu de eindeloze zomer toch voorbij leek te zijn. De veerboot vulde zich met pubers die de fietsverhuurder blij maakten. ‘Hoeveel zei u? Tweehonderd tweeënveertig fietsen. Voor vrijdag?’

Op hun tweewielers reden ze in groepjes volgens een vast route over het eiland. Echter wat op papier redelijk vast bepaald was, bleek in de praktijk soms wat losser te zijn. Sommigen zetten de groepsindeling en de routes naar hun hand, maar allemaal arriveerden ze bij de Albert Heijn in Den Burg om de lunch aan te vullen. En we zagen ze ook terug op het strand bij Paal 17, de strandtent waar we patat met aten en onderdak vonden bij de enige serieuze regenbui. Voor enkele leerlingen was het plenzen reden om op het strand te gaan voetballen. Nattigheid hoef je niet voelen, je kunt er ook plezier aan beleven. 

‘Mogen we, als we tijd over hebben, even naar Ecomare?’ Dit wilden we toch? Samenwerken, zelfstandigheid en pleziermaken. Per klas fietsten we terug naar de veerboot. De twee werknemers van de cafetaria naast de wachtruimte kregen het nog even benauwd toen er plots een indrukwekkende rij voor de toonbank stond die maar niet leek te krimpen. Fietsen, varen en per bus naar het SMC. In de schemering zagen we onze pubers naar huis verdwijnen. De optimisten hadden gelijk gekregen; op Texel valt er, als wij er zijn, nauwelijks regen.  

Arjen van Ginkel