In Appelscha word je een klas

De vertrouwenssprong, het is een vast onderdeel bij de klimtoren. En dat klimmen is weer een vertrouwd element tijdens de Brugklaswerkweek. Vijf dagen waarin alle eerste jaars leerlingen van maandag tot vrijdag in Appelscha avonturen beleven die ze voor altijd bij zullen blijven.

Met koffers en tassen in de buik en de jongste Michaelisten voor de ramen vertrekken op maandagochtend de bussen terwijl de ouders het nakijken hebben. Aangekomen slepen ze hun bagage naar de bungalows op recreatiepark de Roggeberg. Huisjes waarin ze slapen, koken, geinen en de lieve vrede moeten bewaren. Een stampvol programma waarin volop geleerd wordt, maar dit keer niet in een klaslokaal.

Néém die vertrouwenssprong. Omhoogklimmen in een paal. Je knieën op het platform brengen en dan je benen onder je zien te krijgen en gaan staan. Iedereen is gezekerd, er kan niets gebeuren, maar toch. Beneden tellen je klasgenoten en dan spring je naar de bal in een poging hem aan te tikken. Vervolgens zak je steeds langzamer naar de grond. 

Voor sommigen is dit een peulenschil, zoals een proefwerk wiskunde soepel wordt afgerond met een negen. Anderen klimmen met lood in de schoenen naar boven, als het goed is aangemoedigd door de klasgenoten beneden. Staan op het platform is soms te veel gevraagd, maar zitten is ook een mogelijkheid. Even wachten, diep ademhalen en dan ervan af. Er wordt niets aangetikt, maar dat maakt geen bal uit. Waar de ene leerling met twee vingers in de neus een hoog cijfer haalt is een zes voor de ander een topprestatie, dus klappen en juichen we voor de held die zijn grenzen verlegd.

Toneelspelen, schrijven en tekenen voor de dagelijkse krant of in het donker met je groepje luisteren naar dierengeluiden in het bos. Als je de ezel vindt blijkt het je docente Engels te zijn of die man van natuurkunde waar je geen les van hebt. Op de heide lopen in het donker met zaklamp en kompas en net de enige regenbui van die week op je knar krijgen. Voetballen zonder te winnen en de spion of vlag uithangen tijdens levend stratego. En tot slot dansen, springen en zingen tijdens de bonte avond. Bij terugkeer in je huisje constateer je dat er nog veel moet worden opgeruimd voor het vertrek de volgende dag. Terug naar huis, je familie, de spelcomputer en je mobiel. Vijf dagen zonder telefoon, goeie genade, dat is ook een vorm van grenzen verleggen.   

Foto’s en tekst: Arjen van Ginkel, docent geschiedenis.