Eindelijk weer een Galafeest!

Vrijdag de 13e, maart 2020 gingen de scholen dicht. Een ongeluksgetal of niet, Corona had zijn stempel gedrukt en daar moest iedereen maar mee leren leven. Ook op onze school en de leerlingen in het bijzonder kregen we wat te verduren. Buitenschoolse activiteiten zoals werkweken, stedenreizen, muzikale avonden, feesten… ze gingen in de ban. Maar toen was daar een gure vrijdag in april 2022 ergens op de Leeghwaterweg naast de Zaanse Schans in Zaandam. Een felgekleurde ballonnenboog buiten de ingang stak fier af tegen de donkere wolken die voorbij raasden terwijl twee mannen van de beveiliging in de verte tuurden.

Binnen waren leerlingen van commissies, ouders en personeel druk bezig met de laatste voorbereidingen. Glazen werden gevuld met (alcoholvrije) champagne door behulpzame moeders, versieringen en een heuse Italiaanse Gondola met visnet werden voor een laatste keer geïnspecteerd, de fiches op de casinotafels werden klaargelegd, de fotowand stond klaar en de surveillanten kregen hun laatste instructie door chef de mission: Nico van Diepen.

Vlug streken sommige mensen nog even hun kleren glad waarna maskers op werden gezet voor dit Venetiaans themafeest. De klok gleed naar 19.30 en toen, na drie jaar afwezigheid, arriveerden de eerste examenleerlingen en hoe? Een roze limousine, gevolgd door een witte limo parkeerden voor de rode loper. De beveiligers openden de deuren en ietwat onwennig stapten de eerste leerlingen uit. Het leek alsof ze uit een soort van pseudo-winterslaap ontwaakten. Een generatie die bijna drie jaar vele vormen van vertier hadden moeten ontberen stond op. Nadat ze waren uitgestapt keek een leerling naar zijn vrienden en zei enthousiast: ‘ik heb er zin in’.

De toon was gezet en wat volgde was een constante grote stroom jongeren die met hun oplichtende telefoons alsof het een concert was hun kaartjes lieten zien en die van hun introducés. Schitterende pakken en galajurken met bijbehorende (sport)schoenen kwamen voorbij, net als veel oud-leerlingen die dit ook de afgelopen jaren hadden moeten missen.

Op de gezichten van iedereen die binnenkwam was te lezen: het mag weer en nu moet er gefeest worden. Het was een apotheose waarbij superlatieven te kort kwamen. Een van de moeders die champagne inschonk voor de tieners die binnenkwamen zei het pakkend met
een grote glimlach: ik zal niet ontkennen dat ik stiekem best wel blij ben dat ook mijn jongste kind voor het Michaël heeft gekozen.

Dennis Jurhill
docent Engels