Vrede in de mensheid

Ik loop door de drukke winkelstraat. Overal komt er geluid vandaan. Ik ben in mijn eigen wereld verzonken en neurie zachtjes mee op het deuntje van mijn muziek.

Ik sta tussen de mensen massa en mijn muziek valt uit. “Shit niet nu!”

Ik kijk om mij heen ik zie allemaal verschillende mensen, wit, getint, dik, dun, lang, kort. Iedereen loopt door de winkelstraat. De een heeft alle handen vol met tassen, terwijl de ander alleen zijn mobiel vast heeft.

Je ziet mensen gestrest om zich heen kijken en mensen die heel chill een sigaret opsteken.

Opeens word ik in de echte wereld gesleept en word ik overspoeld met geluid. Het geluid stapelt zich op…

“Hee homo”, hoor ik achter mij. Een groep jongens belaagt een meisje met een regenboog button. Opeens hoor ik voor mij: “Ga dan rennen dikzak”. Voordat ik kan verwerken wat er om mij heen gebeurt hoor ik de volgende opmerking naast mij: “hee zwarte”.

De beledigingen blijven maar komen, en komen, en komen. Tis alsof niemand meer bezig is met zichzelf, alleen met maar met anderen.

Mensen zien niet meer de positieve dingen in van de mensheid. Alleen nog maar negatieve kanten. Terwijl er zoveel mooie kanten zijn aan de mensheid.

Alleen soms is de negatieve kant sneller te vinden dan de positieve kant.

- Caithlin van Leyden